Kamp van Hotel Modern in Theater of the Now

Op 3 april was een nieuwe editie van Theater of the now in het Maaspodium met dit keer de voorstelling Kamp van Hotel Modern. Speciaal rond deze bijzondere voorstelling schreef ik onderstaande tekst:

Kamp

Als kind ging ik op kamp
iedereen samen, niemand slapen
een jongens en een meisjeszaal
overlopen illegaal
op de gang een portier om jongens aan te houden
een tragedie die zich ontvouwde
chipszakken in bed
disco’s met een zaklamp
dat is mijn herinnering
bij het woord
kamp

Dit kamp heeft een crematorium
nummer één tot en met vijf
een kamp van het lijf
die werd binnengebracht
vergast, en verslapt een kuil werd ingesmeten
een kamp voor even
een laatste teken van leven
naast iedereen die stierf
is er iets gestorven toen
iets dat de wereld niet terug kan halen
overdoen
en we dachten dat het alles was
verachte dat wat was
verwachtte dat niemand zou vergeten
het leed daar
van velen

Tijd heelt niet alle wonden
maar zij die vielen
zij die stonden
namen de verhalen mee
mijn oma zwijgt
dat tegenovergestelde van heimwee
het is later
als water
verwaterd tijd
strijd, bevrijd
mensen vergeten
granaten
versleten
andere tijden, andere bladzijde 
mijn kamp, een ander kamp
mijn leven, een ander leven

We streven vooruit
groeien, bemoeien
gaan er even tussenuit
blijven cirkelen
verheerlijken
hoe we wachten
verachten, vervuilen
hen die moeten schuilen
we niet opstaan voor mensen
doodwensen
gelijkheid niet zien
niet willen zien
misschien
we groeien
maar bloeien we ook?
we leven langer
alsmaar weer banger
we breiden uit
maar gaan we vooruit?
muren bouwen
we niet uit vertrouwen

Wat als we minder bang zouden zijn?
bang voor de ander
bang voor pijn
niet bang voor macht
maar het weglacht
en de rug toedraait
uitzwaait
opstaat
en praat
durft te staan
achter of voor
een bestaan
De machtige zeggen:
wees niet bang
we zullen het je uitleggen
geloof niet in vrede op aarde
het is altijd vrede op onze voorwaarde
spreken ze luid

gaan we vooruit?
want ik wil niet terug naar die tijd
niet terug voor altijd
kunnen we leren
proberen
met onze vooruitgang mee te evolueren?