Van de werf naar de zon en terug
Erica Smits, 15 juli 2018
De meest verre en bijzondere reis maak ik tijdens de audio-installatie O – Het ultieme hoorcollege over de zon van Pleun Peters en Suze van Miltenburg. Ik neem plaats in een ligstoeltje in een volkomen verduisterde container met acht anderen die ik niet meer zie maar van wie ik weet dat ze er moeten zijn. We luisteren naar een tekst die meandert langs wetenschappelijke wetenswaardigheden over het heelal en de zon, filosofische gedachten over tijd en het ‘o’ als niets, en observaties van een veranderende wereldbol gezien vanuit de kosmos.
Al deze welbespraaktheid brokkelt uiteindelijk af in steeds kleinere deeltjes. Zinnen worden woorden, woorden worden lettergrepen, worden klanken om te eindigen in letters: de atomen van de taal. Het laatste dat we horen is een ‘o’, de klank die de cirkel, de zon, de oneindigheid omvat, maar ook het element zuurstof als het begin van het leven. Het leven dat aan het eind van de voorstelling weer voorzichtig zichtbaar wordt in een ontroerend slotbeeld van voorbij flanerende festivalgangers met biertjes en teenslippers. We zijn weer op de werf.
O - een ultiem college over de zon
